Cambodja........het valt niet mee om hier een verhaal met een duidelijke lijn te schrijven. Het is een land van uiterste en anders dan de buurlanden. Als je Cambodja binnen komt via hetvliegve ld Phnom Penh dan valt meteen op dat het hier, i.t.t. veel andere Aziatische vliegvelden, veel rustiger is. Het is een klein overzichtelijk vliegveld en het verkrijgen van je Visum gaat dan ook een stuk sneller. Ook buiten het vliegveld is hetaanzienlijk rustiger, De taxi heeft geen meter dus van tevoren onderhandelen over de prijs. Taxi zie je vooral rond het vliegveld verder niet zo veel. Vervoer gaat vooral via tuktuk's. Phnom Phen is voor Aziatische begrippen een kleine stad, (1,3 miljoen inwoners) niet heel erg veel hoogbouw, slechte wegen en ook hier voor onze begrippen een onrustig verkeersbeeld.
Wat meteen opvalt is dat het er vies is, veel afval op straat, stank en ook hier een onrustig straatbeeld. Alleen in het centrum bij het royal paleis en de ambassade wijk en waar de overheidsgebouwen staan is het schoner en mooier. Ons hotel staat wat van het centrum af, mooi hotel en hele vriendelijke mensen, iets wat overigens in heel cambodja zo is.
Wij hebben de stad in de eerste dagen in een moordend tempo bezocht, meer tijd nemen we voor de killing fields en de "beroemde" gevangenis S21 waar duizenden mensen gemarteld zijn in de tijd van Pol Pot.. Daar wordt je echt stil van. Ten tijden van Pol Pot die tijdens zijn bewind het agrarisch socialisme instelde,is er 25 % van de bevolking vermoord door het eigen regiem. Pol Pot recruteerde m.n. de noordelijke bevolking in zijn leger, eenvoudige boeren mensen die zeer te lijden hadden van de aanhoudende beschietingen uit de lucht door de Amerikane die de aanvoer van oorlogstuig door en voor de Vietcong probeerde te dwarsbomen. De Noordelijke Cambodjanen ondervonden daar zeer veel hinder van, De oogsten mislukte er was honger en Pol Pot beloofde beterschap. Pol Pot vermoorde al het intellect in zijn land, iedereen met een opleiding werd vermoord, ook schafte hij de godsdienst af, verwoeste tempels en vermoorden de monniken. De gezondheids zorg werd compleet afgebroken. In kamp S 21 werden mensen gedwongen een bekentenis af te leggen voor een misdrijf zodat er redenen waren om iemand de doodstraf te geven. Er werd op een afschuwelijke manier gemarteld, slechts 7 mensen wisten dit kamp te overleven. Twee daarvan geven nu nog rondleidingen in kamp S 21.
Pol Pot .....waarschijnlijk een van de wreedste dictators die zij land veranderede in een filiaal van de hel..

De killing Fields zijn daar een indrukwekkend voorbeeld van je krijgt bij de ingang een headset en wordt in je eigen taal rondgeleid door dit gebied. Niemand praat, lacht het is er doodstil, iedereen is met en in zijn eigen gedachten. Het verhaal is afschuwelijk.
4 miljoen mensen zijn vermoord, in deze killing fields wordt het aantal doden geschat op ruim 17000. Er komen nog altijd, botten en kledingstukken naar boven, mannen, vrouwen, kinderen en zelfs baby's die met hun hoofdje tegen een boom doodgeslagen werden vonden hier de dood. (dit was goedkopen dan hier kogels voor te gebruiken)

De verenigde natie's hebben er lang over gedaan om Pol Pot voor het internationale gerecht te krijgen. Hij kreeg slechts huisarrest en overleed op 82 jarige leeftijd.. De verhalen van mensen die deze verschikking hebben overleefd zijn indrukwekkend
en bijna niet te bevatten.
Daar rondlopend maakt je klein en nederig als je beseft dat dit volk nog steeds getraumatiseerd zal zijndoor hun geschiedenis en nog steeds een land is met grote problemen. Het land is arm, de infrastruktuur is matig, de wegen daar wordt al jaren aan gewerkt maar echt opschieten doet het niet. Met de bus een afstand van 300 km. overbruggen daar deden we de hele dag over. Kuilen in de weg asfalt wisselt zich af met grint / zandwegen. In de berm is het een vuilnisbelt.

De reis naar Siem Raep, waar het tempelcomplex Angor Wat vlakbij ligt hebben we per bus afgelegd, de bus deed er bijna de hele dag over, reed niet al te hard waardoor we in ieder geval de reis lezend en rondkijkend wisten af te leggen. In Cambodja,zijn zeal jaren bezig de wegen te verbeteren en ook overal zie je tientallen kilometers waar werkzaamheden
aan de weg zijn, echter wordt er maar op een paar plekken echt werk van gemaakt. De verbetering van de infrastruktuur laat dus lang op zich wachten. De cambodjanen lijken zich er niet veel van aan te trekken, halen hun schouders op en pezen over de hobbelige vaak niet eens geasfalteerde wegen.
Eenmaal aangkomen in Siem Raep rijd de bus een terrein op waar vervolgens het hekwerk afgesloten wordt. Slechts een enkele tuk-tuk driver heeft toegang en heeft zodoende de eerste keus om een potientiele klant aan de haak te slaan. voor een klein
bedrag worden we snel bij het hotel afgezet.
De komende dagen staan in het teken van bezoek aan de tempels, iedere dag vroeg op (eenmaal zelf om 05.00 uur voor de zonsopgang)
Angor Wat staat ook op de wereld erfgoed lijst van de UNESCO en staat bekend als het grootste religieuze bouwwerkvan de wereld.
Dat de Cambodjanen trots zijn op dit cultuurstuk bewijst dat de beeltenis van Angor wat terug te vinden is in de nationalevlag.

Angor was tussen 900 en 1435 de hoofdstad van het grote Khmer rijk de metropool Angor beslaan nu 200 vierkante kilometer.
Hoewel de houten huizen en de stenen paleizen al langer zijn vergaan hebben zo'n 70 tempels in min of meerdere mate de tands des tijds weten te overleven en hun trotse uitstraling weten te behouden. In de dichte jungel van dit gebied, zijn hier en daarde tempels overwoekert door de jungel en zijn de bomen om muren en torens heen gegroeid alsof de tempels verzwolgen worden door de jungel.
De mysterieuze tempels staan er uitnodigend bij om met respect betreden te worden. Angor Wat is de grootste tempel en betekent letterlijk "stad die een tempel is". Naast Angor Wat hebben we in drie dagen tijd zoveel mogelijk gezien. Het is ondoenlijk om al wandelend van tempel naar tempel te lopen, een fiets of scooter huren of zoals wij deden voor drie dagen een Tuk-tuk nemen zijn betere optie's.
in deze tijd van het jaar, tot en met mei, begintde hitte extreme vormen aan te nemen. 37 graden overdag en 's nachts 26 graden. De warmte is vrij drukkend, er is weinig wind dus het leveren van enige activiteit levert al snel 1 liter transpiratie op.
De dag vroeg beginnen is zo gek dus nog niet en wordt eigenlijk ook door de plaatselijke bevolking gedaan. Het is dan net wat prettiger om deze activiteiten te doen.
De hitte had een voordeel er waren weinig toeristen. In het fotoalbum staan een aantal foto's van de diverse tempels.

De laatste avond de nachtmarkt van Siem Raep bezocht, is een leuke markt met locale lekkernijen zoals spinnen die geroosterd zijn en in dit gebied veelvuldig gegeten worden. Yvonne heeft, zoals je kunt zien op de foto, er een geprobeerd.

op 9 maart de terugweg naar Pnhom Penh gemaakt, dit keer niet met de bus maar hebben we ons laten verleiden een kleine bus te nemen met max. 13 mensen en een aanzienlijk kortere reistijd. Het zou een luxere en betere rit moeten worden aldus de advertentie die deze vorm van transfer van harte aanbevool. Een VIP behandeling zou ons te beurt vallen met drankjes en hapjes.
Het enige nadeel was dat we voor onze bagage een passagiers plaats moesten kopen. Dat vonden we gezien het mooie fiche geen enkel probleem zodat we 's ochtends vroeg om 07.30 op weg gingen naar Pnhom Penh. De luxe starten al omdat we voor de deur van hethet hotel opgehaald werden. samen met nog 10 betalende volwassenen envier niet betalende kinderen zat de bus overvol. Toen de chauffeur Siem Raep achter zich liet begon de ellende pas echt. Met een moordende snelheid op wegen waar paardenkarren,
ossenwagens, scooters, tuks tuks envrachwagens reden, vol met kuilen en bobbels werden we 7 uur heen en weer geslingerd alsof we in een blender zaten. Tweemaal een korte pauze waarbij we niet eens besefte dat de bus tot stilstand was gekomen. De chauffeur glimlachte ons vriendelijk toe, want vriendelijk zijn ze,die Cambodjanen, de hapjes en drankjes......die hebben we ook al niet gezien hoewel we die denk ik graag aan onze neus voorbij hadden laten gaan mochten ze onverhoopt toch geserveerd zijn.
Dit keer hebben we een hotel redelijk vlakbij het Royal Palace, het hotel voelt als een oase indeze drukke, hectische stad.
Vanuit de tuin horen we de geluiden van deze immer in beweging zijnde stad, hier is het rustig en relaxed.
Inmiddels ook de riverside bezocht, die bekend staat als mooi en rustig. De stad komt meteen vriendelijker bij jebinnen als je op een bankje aan de waterkant zit en de drukke hektiek van de stad wat achter je hebt. De geluiden, de smog, de bedelaars ze
zijn er nog wel maar lijken allemaal wat verder van je weg te staan.

Vandaag, 12 maart vertrekken we naar Thailand, vliegen via Bangkok naar Ko Samuiom vanuit daar de eilanden te bezoeken.De overstaptijd is echter wel heel erg kort (1 uurtje) dus duimen dat we het halen.